Placki ziemniaczane

Tradycyjne placki ziemniaczane

Nikomu chyba nie trzeba mówić, jak obłędne są placki ziemniaczane. Jest to bardzo prosta potrawa z ziemniaków smażonych na tłuszczu. Niestety nie jest to danie niskokaloryczne, no ale raz na jakiś czas można sobie pozwolić na rozpustę! U nas placki ziemniaczane królują kilka razy w roku. Nie ma osoby w naszej rodzinie, która ich nie lubi. Często prześcigamy się, kto zje ich więcej. Rekord sięga blisko 30 dość sporych sztuk i należy do mojej szwagierki. Placki ziemniaczane mają do siebie to, że je się je szybko i fajnie, a pęcznieją dopiero po jakimś czasie w brzuchu. Trzeba więc niestety zachować umiar w jedzeniu, aby później nie mieć problemów z poruszaniem się 😉

Alternatywą dla placków jest babka ziemniaczana, którą również przyrządzamy kilka razy w roku, z reguły w sezonie jesienno-zimowym.

Placki ziemniaczane podawane i spożywane są na wiele sposobów. Można je jeść ze śmietaną i cukrem (ulubione mojego T.), a także na słono (moje ulubione) z dodatkiem sosów, gulaszu, kapusty kiszonej, keczupu, sosu tzatziki.

Składniki:

1 kg ziemniaków (po obraniu)
1 cebula
1 jajko
3-4 łyżki mąki pszennej
olej do smażenia (np. rzepakowy)
sól (ok. 1 płaska łyżeczka)
pieprz

Ziemniaki obrać, dokładnie wymyć. Zetrzeć je na tarce o małych oczkach. Zamiast się męczyć, można skorzystać z maszynki lub zrobić to nawet w malakserze (ostatnio próbowałam i wyszły idealne). Na tej samej tarce zetrzeć cebulę. Opcjonalnie do placków ziemniaczanych można dodać 1 ząbek czosnku, jeśli ktoś lubi. Starte ziemniaki odcisnąć z nadmiaru wody (można np. na sitku) i dodać do nich jajko i mąkę, a także przyprawy. Jeśli lubicie, można dodać do środka też majeranek (o ile mają być na słono).

Patelnię bardzo dobrze rozgrzać, wlać na nią olej. Dużą łyżką nakładać na patelnię czubatą porcję ziemniaków i smażyć je na złoto z każdej strony. Gdy z jednej strony zrobi się brązowa otoczka, przewracać placki na drugą stronę.